زندگے جاریست

پیرزن جسور و ب اصطلاح سرتقی با سرعت وارد اتاق ریاست می شود ، اصلا گوشش بدهکار هیچ کس نیست ، چشم های ریزی دارد و همان ابتدای کار جسارت و لجاجتش در ذوق می زند. اهل روستاست اما هیچ ب طرز روستایی ها لباس نپوشیده است. چند ساعتی در اتاقم با سرکشی خاصی منتظر رییس می ماند، از آبدارخانه برای خودش چای برمیدارد، بدون تعارف من ، قند از قندانم برمیدارد و نگاه خیره و نچسبی دارد . اصرار ب صحبت دارد و من ب اقتضای سنش سکوت کرده ام و هیچ خیره سری هایش را ب رویش نمی آورم. در بین صحبت های گزافه اش اشاره می کند ب سریال نمیدانم چی اشاره کرد ک مثل آن سریال کاغذ و کاغذ بازی ادارات خیلی اضافه است. ب فکر فرو می روم ، تنها راه آموزش و آموختن عوام تلویزیون است و این جای بحث و تفکر بسیار دارد ... زندگے جاریست...

از مکالمه دیشب با فهیمه وسط اون موسیقی زنده طبیعی با سنتور و فضای قشنگ سنتی و دیزی چرب و دوغ سنتی گل محمدی و قیمت تپلی ک هزینه ش شد ، ی جمله از صحبتاش تو ذهنم بولد مونده : "ماه بانو ب خدا عمه من مشاور و دفتر مراجعین طلاق داره ، میگه فقط دختر پسرایی ک زیاد میفهمن جدا میشن . اونا ک معمولین پی چیزی رو نمی گیرن همونجوری دارن زندگی میکنن."

زندگے جاریست...